Ευχαριστούμε θερμά τον κύριο Σίμο Γεωργόπουλο για το πολύ ωραίο άρθρο του για τη Ρετσίνα μας.
-------------------------------
Κάποιοι ίσως να γελάσουν ακόμα και στην ανάγνωση του τίτλου αυτού του post. Μπορεί να μην τους ξέρω προσωπικά όμως είμαι σίγουρος ότι ποτέ δεν έχουν δοκιμάσει τη Ρετσίνα των Αμπελώνων Γκίκα, ένα κρασί με κεφαλαίο Κ που θα ντρόπιαζε τα περισσότερα “καλά” λευκά της χώρας. Και δεν είναι μόνο η εξαιρετική χρήση της ρητίνης υπεύθυνη για τις εξωπραγματικές επιδόσεις του αλλά και η πρώτη ύλη που προέρχεται από τους ημιορεινούς αμπελώνες του Κιθαιρώνα.
Μην βάλετε στοίχημα ως προς την κατηγορία του κρασιού γιατί κατά 99% θα το χάσετε! Ακόμα και σε μια τουλίπα λευκού κρασιού η Ρετσίνα του Γκίκα κρύβει τη Ρετσίνα του, βάλτε την όμως σε ένα κοντόχοντρο ποτήρι λευκής Βουργουνδίας –ναι, το αξίζει!- και δύσκολα θα το διακρίνετε από ένα φίνο βαρελάτο λευκό.
Αν και οπαδός της παλαίωσης οποιουδήποτε (μα οποιουδήποτε!) καλού λευκού προτιμώ την Ρετσίνα όσο το δυνατόν φρεσκότερη, αφού μετά το 6μηνο η ρητίνη “καβαλά” το φρούτο ακόμα και στις καλύτερες εκδοχές. Όμως αυτό που κάνει αυτή την εκδοχή ξεχωριστή -πέρα βέβαια από την ποιότητα- είναι η δυνατότητά της να παλαιώνει, όπως αποδεικνύει μια μίνι κάθετη που έκανα προ ημερών.
Δύσκολα μπορεί να μπει κανείς στο μυαλό ενός Έλληνα παραγωγού και να καταλάβει γιατί μέσα σε 3 μόλις χρονιές ένα κρασί έχει αλλάξει 3 φορές ετικέτα και άλλες τόσες όνομα!!! Όμως η ποιότητα σε κάνει να ξεχνάς τα πάντα.
Ο Ρητινίτης του 2012 –με το Ροδίτη και το Σαββατιανό να ακομπανιάρουν το Ασύρτικο-είναι σκέτο μέλι, με καβουρντισμένο βούτυρο, κηρήθρα, ώριμα φρούτα και καρύκευμα ρετσινιού στη μύτη. Το στόμα είναι πλούσιο και πυκνό με μια στρογγυλάδα που παραπέμπει σε παλαιωμένο Friulano!
Η Protasis του 2013 είναι ένα καθαρόαιμο Ασύρτικο που διεκδικεί τον τίτλο της καλύτερης Ρετσίνας όλων των εποχών. Ασύγκριτη φινέτσα, απίστευτα διακριτικό βαρέλι, τρομακτικό μάκρος συνθέτουν ένα σύνολο που θα στριμώξει στα σκοινιά σχεδόν κάθε λευκό κρασί της χώρας.
Το Pine Forest 2014 ακόμα δεν έχει χωνέψει το ρετσίνι με αποτέλεσμα τα αρώματα του αχλαδιού να δέχονται έντονη την πίεση της μαστίχας, του φασκόμηλου και του λιβανιού. Όμως η εξαιρετική οξύτητα και η μεγάλη επίγευση υπόσχονται τσιμπήματα απόλαυσης από τις πευκοβελόνες στο μέλλον.
Παρά την ουκ ευκαταφρόνητη τιμή της, η Ρετσίνα των Αμπελώνων Γκίκα θα αποζημιώσει κάθε πραγματικό οπαδό αυτής της ιστορικής κατηγορίας και θα κάνει πολλούς επικριτές της να καταπιούν την γλώσσα τους. Δώστε της απλά την προσοχή και το σεβασμό που θα δίνατε σε ένα πανάκριβο λευκό και αυτή θα σας προσφέρει μοναδικές οινικές συγκινήσεις ακόμα και δίπλα σε πιάτα υπερυψηλής γαστρονομίας.
